+48 18 471 56 54
+48 18 471 61 71
+48 516 622 905

Ścieżka przyrodnicza w stokach Góry Parkowej

Góra Parkowa, to jeden z punktów obowiązkowych do odwiedzenia podczas pobytu w Krynicy- Zdroju. Posiada liczne, przygotowane ścieżki spacerowe. Już od roku 1810 stanowi teren rekreacyjny. Jest to miejsce szczególne z Krynicy: piękne jeziorka osuwiskowe- z nich najbardziej znany Łabędzi Staw, słynąca łaskami Figurka Matki Boskiej projektu Artura Grottgera, polana Michasiowa ze źródełkiem „Bocianówka” słynna „Ławka Kraszewskiego”.

_DSC8828

Źródełko "Bocianówka"

Na Górę Parkową (732m n.p.m.) można wyjechać wybudowaną w 1937 roku koleją linową podziwiając jednocześnie panoramę miasta.

 

Skan 08_!

Kolejka na Górę Parkową

 

Usytuowanie Góry Parkowej w centrum Krynicy, w końcowym odcinku słynnego krynickiego „deptaka” oraz w sąsiedztwie Pijalni „Jana”, otoczona pięknym parkiem zdrojowym z licznymi ścieżkami spacerowymi od lat przyciąga wielu turystów.

Dolna stacja kolejki na Górę Parkową znajduje się tuż obok deptaku krynickiego (przy Hotelu Prezydent), a górna stacja na szczycie Parkowej. Długość trasy, która ciągnie się w linii prostej wynosi 642m a różnica poziomów 148m. W jej skład wchodzą wagoniki o pojemności 50 osób. W ciągu godziny jest w stanie przewieźć 500 osób, czas trwania jazdy wynosi 2 minuty 42 sekundy. Kolejka kursuje codziennie w godzinach:

Miesiąc

Godziny otwarcia

Styczeń

10.00-18.00

Ferie szkolne  10.00-20.00

Luty

10.00-18.00

Ferie szkolne  10.00-20.00

Marzec

10.00-18.00

 

Kwiecień

10.00-18.00

 

Maj

10.00-19.00

Weekendy i święta do 20.00

Czerwiec

10.00-19.00

 

Lipiec

10.00-19.00

 

Sierpień

10.00-19.00

 Weekendy i święta do 20.00

Wrzesień

10.00-18.00

 

Październik

10.00-18.00

 Od 14.X.2014 do 17.00

Listopad

10.00-17.00

 

Grudzień

10.00-17.00

W terminie 25.XII - 12.I godz. 10.00-21.00

 

Ceny biletów (sezon 2017):

Bilet

Cena

Normalny w jedną stronę

13,00 zł

Normalny w dwie strony

16,00 zł

Ulgowy w jedną stronę

8,00 zł

Ulgowy w dwie strony

11,00 zł

 

Bilety ulgowe przysługują:

  • Dzieciom do lat 10
  • Dzieciom i młodzieży szkolnej na podstawie ważnej legitymacji szkolnej.
  • Studentom do 26 roku życia (studenci, uczniowie urodzeni po 01.01.1989 r.) na podstawie ważnej polskiej legitymacji studenckiej, legitymacji ISIC oraz EURO 26.
  • Osobom powyżej 65 roku życia (urodzeniprzed 31.12.1950)  za okazaniem dokumentu stwierdzającego wiek.

 

 

Ścieżka przyrodnicza w stokach Góry Parkowej:

 

Spacerując od przystanku do przystanku można podziwiać wiele gatunków fauny i flory pochodzenia zarówno rodzimego jak i obcego. Na przejście całej ścieżki dydaktycznej należy przeznaczyć od 2,5 do 3 godzin.

 

Przystanek nr 1- „Zakątek Kraszewskiego”

 

Miejsce to upamiętnia pobyt Józefa Ignacego Kraszewskiego w 1866 roku w Krynicy. Fakt ten stał się dużym wydarzeniem kulturalnym. Według podań właśnie to miejsce upodobał sobie nasz sławny pisarz. Dla wielu listów, felietonów oraz powieści „Wielki Nieznajomy”- tłem były wspomnienia z dni spędzonych w Krynicy. Dla uczczenia Kraszewskiego, odsłonięto w 1881 roku pomnik Pt. „Ławka Kraszewskiego” projektu Wojciecha Gersona.

szczawnik 062

Pomnik Kraszewskiego

 

Z ciekawostek przyrodniczych na uwagę zasługują rosnące w sąsiedztwie pomnika magnolia drzewiasta i platan klonolistny. Oba gatunki sprowadzono z zagranicy głównie ze względów dekoracyjnych.

Następnie przechodzimy alejką parkową według oznakowania do przystanku nr 2.

 

Magnolia drzewiasta (Magnolia Acuminata).

Jest to interesujący gatunek rośliny ozdobnej przeniesiony do nas ze wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Został wprowadzony w Polsce głównie ze względów dekoracyjnych za sprawą dużych, szerokoeliptycznych, niebiesko- zielonych liści do 25cm długości. Kora bruzdowana brązowo- szara. Kwiaty rozwijające się dopiero w czerwcu są prawie niewidoczne wśród liści. Owoce zebrane w mieszkach czerwienieją w miarę dojrzewania.

 

Platan klonolistny (Platan Acerifolia)

To potężne drzewo, które dorasta do wysokości 35m, o szerokiej rozłożystej koronie. Pień gruby, kora cynamonowo- szara, łuszcząca się obficie cienkimi, długimi płatami. Gatunek ten pojawił się w Europie około 1700 roku. Jego pochodzenie jest nieznane, najprawdopodobniej z hodowli. Obecnie pospolite drzewo ozdobne w miastach zachodniej Europy ze względu na swoją malowniczość. W Polsce ze względu na możliwość przemarzania rzadziej stosowane.

 

Przystanek nr 2- „Czapli staw”

 

Nazwa stawu pochodzi od przebywającej tu często czapli siwej (Ardea Cinerea). Znajduje się tutaj ponadto stanowisko czynnej ochrony płazów prowadzone w ramach odtwarzania stanowisk lęgowych płazów na Górze Parkowej. Jest to miejsce rozrodu żaby trawnej (Rana Temporaria) i ropuchy szarej (Bufo Bufo). Czynna ochrona tych gatunków polega na stwarzaniu jak najlepszych warunków do ich rozmnażania i rozwoju. Z przystanku nr 2 idziemy aleją spacerową do przystanku nr 3.

 

Żaba trawna (Rana Temporaria)

Jest to płaz zamieszkujący zarówno niziny jak i góry całej Europy. W Polsce bardzo pospolita. Ciało masywne z dużą głową. Ubarwienie brązowe o różnym odcieniu. Prowadzi zwykle lądowy tryb życia. Do rozrodu potrzebuje jednak środowiska wodnego. Samica składa do 3000 jaj.

 

Ropucha Szara (Bufo Bufo)

Ciało krępe, tułów szeroki, kończyny dobrze umięśnione. Oczy duże, bocznie osadzone. Skóra gruba, szorstka, wyposażona w gruczoły jadowe i brodawki. Ubarwienie typowo ochronne. Samica składa od 3500 do 8000 jaj. Kijanki wychodzą z osłon jajowych bardzo szybko. Dojrzałość płciową samce osiągają w trzecim roku życia, a samice w czwartym. Dorosłe ropuchy są żarłoczne i drapieżne. Zjadają głównie owady, wije, dżdżownice. Chwytają tylko poruszające się zwierzęta. Ropucha szara jest bardzo pożytecznym gatunkiem, podlega czynnej ochronie.

 

Przystanek nr 3- „Łabędzi Staw”

 

Bytują tutaj rodzime ptaki wodne, charakterystyczne dla miejsc rekreacji i wypoczynku, czyli: kaczka krzyżówka, cyraneczka, kurka wodna, łyska i inne. Wprowadzono ponadto gatunki obcego pochodzenia: łabędź niemy (Cygnus Olor), gęś egipska (alopochen aegyptiacus), bernikla kanadyjska (branta canadensis) oraz kazarka (Tadorna Ferruginea). Są to duże, pięknie ubarwione ptaki wodne, których widok może dostarczyć niezapomnianych wrażeń estetycznych. Chrońmy je wspólnie!

abędzie

Z przystanku nr 3 przechodzimy do postawionej w 1865 roku figury Matki Bożej, projektu Artura Grottgera. Jest to miejsce modlitewnej zadumy i refleksji.

DSC_9677

Od figury udajemy się w górę, do przystanku nr 4. Czas przejścia: ok. 15 minut. „Łabędzi Staw” to szczególne miejsce na trasie ścieżki dydaktycznej na Górze Parkowej. Występujące tutaj rodzime gatunki kaczek są obiektem godnym obserwacji tak jak dla dzieci, jak i dla osób dorosłych. Szczególnie przepiękne są godowe ubarwienia samców mieniące się paletą barw. Ich zalotne podchody można podziwiać całymi godzinami.

Łabędź niemy

Jest najśliczniejszym z łabędzi. Długość ciała dochodzi do 150 cm a waga od 8 do 12kg. Ubarwienie jego jest śnieżnobiałe z pomarańczowym dziobem. Półoswojony na wszystkich terenach parkowych. Zjada głównie rośliny podwodne. Gniazda zakłada na ziemi, do których składa 5-7 jaj w okresie od kwietnia do lipca. Jest jednym z najpiękniejszych ptaków wodnych.

Klimkowski 5 014

Gęś egipska

Jest bardzo piękna, ubarwiona w duże, białe pasy pokryw nad i podskrzydłowych. Charakterystyczne długie nogi. Długość ciała dochodzi do 70cm. Gęś ta pochodzi z miejsc lęgowych położonych w Afryce północnej. Żeruje i zakłada gniazda na lądzie.

Bernikla kanadyjska

Jest dużą, piękną gęsią. Osiąga do ok. 100cm wysokości. Głowa i szyja czarne, policzki i gardło białe. Jej głównym pożywieniem są trawy, zioła i rośliny wodne. Okres lęgowy trwa od marca do kwietnia. Składa od 5 do 6 dużych jaj. Gniazdo buduje na ziemi.

Kazarka

To ptak z terenów lęgowych Europy południowo- wschodniej. Bardzo ładne, rude upierzenie za głową. Samiec z charakterystyczną czarną opaską. Gnieździ się w norach ziemnych i na drzewach. Żywi się drobnymi skorupiakami, dżdżownicami oraz ślimakami. Składa 8-12 jaj. Gatunek bardzo ruchliwy.

 

Botaniczne rarytasy występujące nad „Łabędzim Stawem” to choina kanadyjska, dąb czerwony i najstarsze w Polsce okazy szydlicy japońskiej.

Choina kanadyjska

Drzewo dorastające do 30m wysokości o drobnych igłach długości 15mm i szerokości 2mm. Szyszki małe, do 2,5cm długości. Jest to gatunek występujący na wschodnich terenach Ameryki Północnej od zatoki Hudsona po Karolinę Północną. Do Europy sprowadzona została w 1736 roku. Polecana w naszych warunkach głównie jako gatunek parkowy.

Dąb czerwony

Drzewo dorastające do 25m wysokości o gęsto ulistnionej koronie. Kora stalowoszara. Liście duże, wrębne, do 25cm długości z ostro zakończonymi klapami. Jesienią intensywnie czerwienieją. Uprawiany w Europie od 150 lat. Rośnie bardzo szybko i jest dodatkowo mrozoodporny, co powoduje, że wykorzystuje się go do nasadzeń w lasach, w zadrzewieniach oraz parkach miejskich.

Szydlica japońska

W swojej ojczyźnie jest to potężne drzewo dorastające do 50m wysokości. Igły szydlaste, wygięte, długości 8-15mm. Szyszki niewielkie, kuliste. W Japonii uprawiana w lasach, ale także sadzona wokół świątyń i przy drogach. W Polsce, choć przemarza, była wprowadzona ze względu na bardzo szybki przyrost. Pozostała wyłącznie w parkach o charakterze arboretum.

 

Przystanek nr 4- „Polana Michasiowa”

 

Jest to pięknie położone miejsce znane wszystkim wczasowiczom i turystom. W znajdujących się tutaj dwóch oczkach wodnych w okresie godowym (wczesną wiosną) możemy zaobserwować zaloty miłosne kumaka górskiego, traszki górskiej i karpackiej.

DSC_9650

Altana "Michasiowa"

W najbliższym otoczeniu oczek wodnych zobaczyć możemy stanowisko jodły kaukaskiej. Jest to wspaniałe drzewo dorastające nawet do 50m wysokości, o długich i błyszczących igłach. Szyszki cylindryczne, długie na 12- 15cm. Naturalnie występuje w Kaukazie Zachodnim na wysokości 800- 2000m n.p.m. Jest bardziej mrozoodporna niż nasza jodła pospolita przy niedużym wymaganiu glebowym. Posiada bardzo duże znaczenie dla celów kompozycji terenów zielonych.

Obok jodły kaukaskiej na polanie rośnie sosna wejmutka (pinus strobus). Należy do dużej grupy sosen 5-cio igłowych. Jest to drzewo dorastające do 50m wysokości. Igły ciemne, długie i bardzo wiotkie. Szyszki długości 8-15cm, lekko wygięte, ale zwisające. Rośnie wspaniale, dużo szybciej od rodzimej sosny pospolitej. Gatunek sprowadzony z terenów północno- wschodniej Ameryki Północnej przez angielskiego lorda Weymoutha. W Polsce jest już uprawiana od prawie 300 lat. Jest to najczęściej spotykana u nas sosna obcego pochodzenia. Mrozoodporna i szybko rosnąca. Niestety jest bardzo silnie atakowana przez grzyba o nazwie rdza porzeczkowo- wejmutkowa, co bardzo ogranicza jej wykorzystywanie w gospodarce leśnej.

 

Przystanek nr 5- „Ciemny Las”

 

Na przystanku tym obok lasotwórczych rodzimych gatunków drzew leśnych, występuje stanowisko żywotnika olbrzymiego (tuja plicata). Jest to piękne, potężne drzewo dorastające w swojej ojczyźnie do 60m wysokości. Posiada bardzo charakterystyczny pokrój wąsko- stożkowaty o wyjątkowej regularności. Kora jest rudoczerwona, łuszcząca się gładkimi płatami. Gatunek ten występuje w zachodniej części Ameryki Północnej od Alaski do Karoliny Północnej. Jest to jedno z najwspanialszych drzew iglastych jakie może być uprawiane w naszym klimacie. Odznacza się szybkim wzrostem i majestatycznym wyglądem. Po sprowadzeniu do Europy w 1853 roku gatunek ten był uprawiany na wielu powierzchniach doświadczalnych z dobrym rezultatem. Z tego miejsca przechodzimy oznaczoną aleją do kolejnego przystanku na polanie szczytowej Góry Parkowej. Czas przejścia: ok. 20 minut.

 

Przystanek nr 6- „Panorama widokowa”

 

Podesty schodów to doskonałe miejsca widokowe. Rozpościera się stąd piękna panorama. Przy dobrej widoczności, zwłaszcza zimą dobrze widać Tatry, Wielką Fatrę, Beskid Sądecki i Beskid Niski. Nieopodal punktu widokowego znajduje się stanowisko sosny wydmowej (pinus contorta), sosny wydmowej w odmianie górskiej oraz limby (pinus cembra).

Zródełko 005

Sosna wydmowa (pinus contorta)

Jest to drzewo rosnące do 10m wysokości zwykle o pokroju krzaczastym. Igły długości do 5cm grube i ciemnozielone. Gatunek bardzo odporny na warunki zewnętrzne. Występuje naturalnie na wybrzeżu Oceanu Spokojnego oraz od Alaski do Kalifornii. U nas sosnę wydmową spotkać można w parkach i zadrzewieniach terenów zielonych i wydmowych. Należy ona do grupy sosen dwuigłowych.

Limba (pinus cembra)

Jest to drzewo dorastające do 25m wysokości o zwartej koronie. Należy do grupy sosen pięciogłowych. Igły długie, 5-8cm, sztywne ciemnozielone. Szyszki kuliste lub szerokojajowate 6-7cm długości. Nasiona pozbawione skrzydełek do 12mm długości, jadalne (smaczne). Należy do naszych rodzimych sosen, rośnie w Tatrach, w reglu górnym oraz pojedynczo w piętrze kosodrzewiny. Jest to najpiękniejsza z sosen rosnących na Górze Parkowej. Dalej wyznaczoną ścieżką udajemy Siudo przystanku nr 7. Czas przejścia: ok. 5 minut.

 

Przystanek nr 7- „Staw Szczytowy”

 

Duża młaka po prawej stronie drogi powstała w wyniku intensywnej eksploatacji borowiny (36m długości na 10m szerokości). W chwili obecnej wyjątkowo cenne środowisko lęgowe płazów ze względu na rozmiar i położenie nad poziomem morza. W okresie godowym licznie występują tutaj kumaki górskie, traszki górskie, ropucha zielona oraz żaba trawna.

DSC_9690

Staw Szczytowy

Ropucha zielona (bufo virdis)

Pokrój ciała ciężki, ropuchowaty. Na grzbietowej części ciała występują charakterystyczne zielone plamy o różnej wielkości i kształcie. Ropucha ta jest gatunkiem wybitnie ciepłolubnym i dlatego gody rozpoczyna bardzo późno (od kwietnia do lipca). Liczba składanych jaj waha się od 5000 do 12000 sztuk. Zarodki opuszczają osłonki jajowe bardzo wcześnie a kijanka ma barwę czarną. Ze wszystkich naszych ropuch, kijanki te osiągają największą długość (48- 52mm). Okres rozwoju kijanek trwa tutaj około 60 dni. Ropucha zielona, to płaz o wybitnej aktywności nocnej. Dzień spędza w ukryciu. Występuje głównie na łąkach, polach uprawnych i sadach. Jest gatunkiem synantropijnym, co znaczy, że chętnie przebywa w obrębie zabudowań mieszkalnych i gospodarczych. Na sen zimowy udaje się z końcem września. Zimuje na lądzie. Występuje na obszarze całego kraju.

Kumak Górski (Bombina VaRiegata)

Jest to płaz o drobnej i delikatnej budowie, pokrojem zbliżony bardziej do ropuchy niż do żaby. Barwa grzbietu jest szaro lub oliwkowo- brązowa. Jego charakterystyczną cechą jest cytrynowożółty kolor plam brzucha oraz występowanie połączeń pomiędzy tymi plamami. Kumak górski jest gatunkiem ciepłolubnym i dlatego też jaja składa w odpowiednio ciepłej wodzie od kwietnia do końca lipca. Jaja w małych pakietach przyklejone są do pędów roślin wodnych. Liczba jaj waha się od 1 do 65 sztuk. Kijanki mają 6-7mm długości i opuszczają osłony jajowe 10-12 dni od chwili ich złożenia. Rozwój kijanki trwa 2- 2,5 miesiąca. Kumak górski zjada dużo pokarmu tak roślinnego jak i zwierzęcego. Jest bardzo pospolity w Karpatach bytując w naturalnych małych stawach śródleśnych.

Traszka górska (Triturus alpestris)

Należy do rzędu płazów ogoniastych. Głowa szeroka, płaska, pysk zaokrąglony. Przewężenie szyjne dobrze zaznaczone. Ogon bocznie spłaszczony. Ubarwienie grzbietowe zwykle jednolicie czarne, powierzchnia podgardzielowa, szyjna i brzuszna- jasno pomarańczowa. Traszka górska okres godowy rozpoczyna na początku marca. Jaja składa w maju lub w czerwcu w liczbie 100- 150 jaj. Larwa po opuszczeniu osłony jajowej ma długość 30- 40mm i niezwykle żarłoczna i drapieżna. Pokarmem są dżdżownice, pająki i drobne owady. Jest to płaz górski. W Polsce występowanie ogranicza się do Sudetów i Karpat.

 Traszka Karpacka (Triturus Montandoni)

Należy do rzędu płazów ogoniastych. Mała i płaska głowa, grzbiet silnie spłaszczony podobnie jak i ogon. Słabe przewężenie szyjne pomiędzy głową a tułowiem. Barwa grzbietu to różne odcienie brązu. Ważną cechą odróżniającą jest występowanie na grzbiecie szerokiej, jasnej wstęgi o bardzo nieregularnym kształcie. Powierzchnia brzuszna jest zupełnie bezplamista o intensywnej pomarańczowej barwie. Gody pod koniec marca lub w kwietniu. Jaja składa pojedynczo i każde zawinięte jest do liścia lub pędu. Liczba jaj wynosi 100- 250 sztuk. Rozwój jaja trwa ok. 30 dni. Larwy mają kolor jasnożółty, nieco później brązowieją. Metamorfoza odbywa się od połowy lipca di września. Traszki prowadzą dzienno- nocny tryb życia. Pokarmem są dżdżownice, gąsienice, wije, ślimaki i inne. Jest gatunkiem ściśle górskim i występuje tylko w Karpatach.

 

Z przystanku nr 7 idziemy drogą leśną do altany „Janina”, gdzie skręcamy w prawo w dół stoku i dochodzimy do przystanku nr 8.

Zródełko 009

Altana "Janina"

 

Przystanek nr 8- „Źródełko miłości”

 

Krynica znana jest z bogatych złóż wód mineralnych. Genetycznie są to wody infiltracyjne, wnikające w głąb podłoża, które na swojej drodze krążenia zostały nasycone dwutlenkiem węgla. W warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury, woda wypłukuje z otaczających skał pierwiastki takie jak wapń, magnez, sód, potas i inne. Źródełko przy którym stoimy to słaba szczawa wodorowęglanowa magnezowo- sodowo- wapniowo- żelazista zalecana w chorobach układu krążenia, pokarmowego oraz w zaburzeniach centralnego układu nerwowego. Legenda głosi, że kto napije się wody z tego źródełka, w najbliższym czasie będzie miał duże powodzenie w miłości.

Zródełko 012

Źródełko miłości

 

Tą samą ścieżką wracamy do altanki „Janina”, a następnie oznaczoną ścieżką w kierunku altanki „Wanda”. Stąd kierujemy Siudo przystanku nr 9.

Czas przejścia: ok. 20 minut.

 

Przystanek nr 9- „Stary Kamieniołom”

 

Istniejący w tym miejscu, aktualnie nieeksploatowany kamieniołom stanowi swoistą dokumentację geologiczną tego regionu. Miejsce to pozostawiono w pełni dla działania naprawczych sił przyrody, gdzie możemy zaobserwować tzw. naturalną sukcesję (samosiejki) gatunków lekkonasiennych pionierskich, takich jak brzoza, sosna, wierzba.

Sosna pospolita (pinus silvestris)

Okazałe drzewo iglaste dorastające nawet do 30m wysokości. Igły sztywne, zielone o długości do 7cm. Kora szara, a w górnej części pnia pomarańczowa, łuszcząca się płatkami. Szyszki jajowate, zielone do 7,5cm długości. Rośnie w całej Europie i Azji. Występuje na podłożu piaszczystym lub kamiennym. Jest to kolejny gatunek pionierski. Wchodzi w skład gatunkowy większości lasów w Polsce.

Brzoza brodawkowata (betula pendula)

Drzewo rodzime dorastające do 20m wysokości o liściach trójkątnych lub jajowatych, błyszczących do 6cm długości, o brzegach grubo piłkowanych. Pędy cienkie, zwisające. Kora spękana, biała, z wiekiem ciemnieje nadając drzewu swoisty urok. Występuje zwykle na lekkich, piaszczystych glebach, ale właściwie może wyrastać wszędzie, nawet w najbardziej niekorzystnych glebach, ale właściwie może wyrastać wszędzie, nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach glebowych. Gatunek pionierski.

 

Przystanek nr 10- „Nad pijalnią Jana”

 

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na potężne okazy jedlicy oraz rodzimych gatunków lasotwórczych takich jak jodła, świerk, buk.

Jodła pospolita

Duże drzewo dorastające do 40m wysokości. Podstawowy gatunek lasów górskich. Szyszki duże, stojące, pionowe, rozsypujące się. Kora pnia gładka, koloru szarego. Stare egzemplarze osiągają imponujące wysokości i średnice. Jodła nazywana jest niekiedy „Królową polskich lasów”. Jest ona w młodości w naszych rejonach obiektem starań i wyszukanych zabiegów ochronnych stosowanych przez leśników.

Buk pospolity (Fagus silvatica)

Drzewo osiągające znaczne rozmiary na wysokość oraz średnicę pnia. Liście jajowate do 10cm długości. Kora szara, gładka, owoce (orzeszki) jadalne. Podstawowy gatunek liściasty lasów górskich. Jesienią zmieniające się kolory liści „strzelają feerią” barw.

Świerk pospolity (Picea bies)

Rodzimy gatunek drzewa dorastającego od 25 do 30m wysokości o prostym pniu, igłach wąskich i sztywnych do 3- 4cm długości, koloru ciemnozielonego. Pędy gładkie, brązowe. Kora czerwonobrązowa lub szara. Szyszki walcowate, brązowe, zwisające o długości ok. 12- 15cm. Występuje głównie w lasach górskich na glebach wilgotnych. Ten pospolity i ważny gatunek ma wiele odmian botanicznych i uprawnych.

Jedlica (Pseudotsuga taxifolia)

Jest to potężne drzewo dorastające w swojej ojczyźnie do 100m wysokości. Prosty, wyniosły pień pokryty jest głęboko spękaną korą. Igły długości 2- 3cm, miękkie i proste o żywej i zielonej barwie. Szyszki 5- 10cm długości i do 5,5cm szerokości. Występuje w górzystych terenach zachodniej części Ameryki Północnej od Kolumbii Brytyjskiej do Kalifornii. Odkryta została w 1795 roku, a do Europy sprowadzona 1827r. Obok sekwoi, to najpotężniejsze drzewo Ameryki Północnej. U nas uprawiana jest w lasach i należy do drzew szybko- rosnących obcego pochodzenia. Szersze jej zastosowanie ogranicza jednak słaba mrozoodporność. Gatunek o dużym znaczeniu dla kompozycji terenów zielonych.

 

Przystanek nr 11- „Kaplica Przemienienia”

 

Kaplica zbudowana w roku 1862 ze składek kuracjuszy zebranych w latach 1825- 1830. Został w niej umieszczony obraz Przemienienia Pańskiego ofiarowany przez biskupa tarnowskiego Zieglera. Obiekt przechodził różne koleje losu. Obecnie poświęcony jest Matce Bożej Częstochowskiej. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na rosnące okazy sosny czarnej oraz piękne stare głogi.

_DSC8774

Sosna czarna (Pinus nigra)

Duże drzewo osiągające zależnie od siedliska znaczne wysokości. Gatunek należy do grupy sosen 2- igłowych. Igły sztywne, kłujące. Kora prawie czarna. Szyszki jajowate, brązowe. Pochodzenie: Europa Środkowa i Południowo- Wschodnia. Występuje zwykle na podłożu wapiennym w górach i na wyżynach.